

ഇനി എൻ്റെ കുട്ടിയെ മാത്രം നോക്കിയാൽ മതി എന്ന ഭാവം നമ്മൾ വെടിയണം എന്ന് തന്നെയാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്. നമ്മളുടെ കുട്ടികൾ സാമൂഹ്യവത്കരിക്കപ്പെടുന്നതിൻ്റെ പ്രധാന കണ്ണി അവരുടെ പീയർ ഗ്രൂപ്പ് അഥവാ അവരുടെ സമപ്രായക്കാരായ മറ്റ് കുട്ടികളാണ്. അവരുടെ ഇടയിലൂടെയാണ് നമ്മളുടെ കുട്ടികൾ വലുതാവുന്നതും വളരുന്നതും. നമ്മളുടെ കാലം കഴിഞ്ഞാൽ അവർ വളരേണ്ടത് മറ്റ് കുട്ടികളുടെ ഇടയിലാണ്. അപ്പോൾ നമ്മളുടെ കുട്ടികൾ മാത്രം നന്നായി മറ്റുള്ളവർ ചീത്തയായിപ്പോയാൽ അങ്ങനെയുള്ള ഒരു സമൂഹത്തിൽ ജീവിക്കുന്ന നമ്മൾ ഓമനിച്ച് വളർത്തിയ നമ്മളുടെ കുട്ടികൾ ചീത്തയാകും എന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. ആകയാൽ ഞാനുൾപ്പെടെ രണ്ട് ദിവസമായി ശ്രമദാനം നടത്തിയ എല്ലാവരും ഈ തിരിച്ചറിവ് കാരണം എല്ലാവരെയും ഞങ്ങളുടെ കുട്ടികളായി കണ്ടു. പ്രീപ്രൈമറിയുടെ ചുറ്റുമുള്ള കാടും ടോയ്ലറ്റിനു ചുറ്റുമുള്ള കാടും വഴിയും മറ്റുമാണ് ഇപ്പോൾ വൃത്തിയാക്കിയിട്ടുള്ളത്. ടീച്ചർമാരും കമ്മിറ്റി അംഗം മഞ്ജുഷയും നൽകിയ ശീതള പാനീയങ്ങളും, ഉഴുന്നു വട, പരിപ്പ് വട ഒക്കെ രസിച്ച് ആസ്വദിച്ച് തന്നെ ഞങ്ങൾ പണിയെടുത്തു. ഭാവിയിൽ കൂടുതൽ ആളുകൾ സ്കൂളിൻ്റെ എല്ലാ കാര്യത്തിനും ഒപ്പമുണ്ടാകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
ഇത് നമ്മളുടെ സ്കൂളാണ്. ഇതിനു ശരികേടുണ്ടെങ്കിൽ ശരിയാക്കേണ്ടത് നമ്മളാണ്. ഇതിൻ്റെ നന്മ നമ്മളുടെ നന്മയാണ്. ഒരാൾ വിചാരിച്ചാൽ ഇവിടെ ഒരു വിപ്ളവവും നടക്കില്ല. ഒത്തൊരുമ വലിയൊരു ശക്തിയാണ്. രണ്ട് ദിവസമായി ഒരുമിച്ച് നിന്നവരുടെ പേരു കൂടെ പറഞ്ഞ് കൊള്ളട്ടെ: സുലേഖ ടീച്ചർ, ലജ റ്റീച്ചർ, കുമാരി ഗീത റ്റീച്ചർ, വിദ്യ റ്റീച്ചർ, ഹാനിത റ്റീച്ചർ, സോമൻ സർ, വിദ്യ, ബിനു, ഹബീബ, ഷിബിന, ധീനു, മഞ്ജുഷ.ഇനി ഇതിൻ്റെ ഫേസ്-2 ഒക്ടോബർ രണ്ടിനു നടത്താനാണ് ആഗ്രഹം.
Post a Comment